Stwardnienie rozsiane

Stwardnienie rozsiane

Stwardnienie rozsiane (SM), znane również jako sclerosis multiplex, to przewlekła, zapalna choroba autoimmunologiczna ośrodkowego układu nerwowego (OUN), która dotyka głównie młodych dorosłych. W Polsce choruje na nią około 40-60 osób na 100 000.

Czym jest stwardnienie rozsiane?

SM charakteryzuje się wieloogniskowym uszkodzeniem OUN, w wyniku którego dochodzi do stopniowego niszczenia osłonek mielinowych włókien nerwowych. To prowadzi do zaburzeń w przekazywaniu impulsów nerwowych, co objawia się różnorodnymi symptomami neurologicznymi.

Przyczyny SM

Dokładne przyczyny SM nie są znane, ale uważa się, że istotną rolę odgrywają zarówno czynniki genetyczne, jak i środowiskowe. Do czynników ryzyka zalicza się:

  • Predyspozycje genetyczne: Osoby z historią SM w rodzinie są bardziej narażone na zachorowanie.
  • Czynniki środowiskowe: Niska ekspozycja na światło słoneczne, niedobór witaminy D, palenie tytoniu, otyłość w wieku młodzieńczym.
  • Infekcje wirusowe: Niektóre infekcje wirusowe, takie jak wirus Epsteina-Barr, mogą zwiększać ryzyko SM.

Objawy SM

Objawy SM są zróżnicowane i zależą od lokalizacji uszkodzeń w OUN. Najczęstsze objawy to:

  • Zaburzenia czucia: mrowienie, drętwienie, pieczenie skóry
  • Zaburzenia ruchowe: osłabienie mięśni, problemy z koordynacją ruchową, trudności w chodzeniu
  • Zaburzenia wzroku: niewyraźne widzenie, podwójne widzenie, ból oka
  • Zmęczenie: przewlekłe zmęczenie, które nie ustępuje po odpoczynku
  • Problemy poznawcze: trudności z koncentracją, pamięcią, myśleniem
  • Zaburzenia emocjonalne: depresja, lęk, drażliwość

Rodzaje SM

Istnieją różne rodzaje SM, różniące się przebiegiem i tempem postępowania choroby:

  • Rzutowo-remisyjna (RRMS): Najczęstsza postać SM, charakteryzująca się okresami zaostrzeń (rzutów) i remisji.
  • Wtórnie postępująca (SPMS): Postać SM, w której po okresie rzutowo-remisyjnym dochodzi do stopniowego pogarszania się stanu neurologicznego.
  • Pierwotnie postępująca (PPMS): Rzadka postać SM, charakteryzująca się powolnym, ale stałym pogarszaniem się stanu neurologicznego od samego początku choroby.

Diagnostyka i leczenie SM

Rozpoznanie SM opiera się na badaniu neurologicznym, rezonansie magnetycznym mózgu i rdzenia kręgowego oraz badaniu płynu mózgowo-rdzeniowego. Nie ma jednego, uniwersalnego leku na SM, ale dostępne są terapie, które mogą spowolnić postęp choroby, zmniejszyć częstotliwość i nasilenie rzutów oraz złagodzić objawy.

Czytaj także  Choroba Leśniowskiego-Crohna

Życie z SM

SM to choroba przewlekła, która może znacząco wpłynąć na jakość życia pacjentów. Jednak dzięki odpowiedniemu leczeniu, rehabilitacji i wsparciu, wiele osób z SM może prowadzić aktywne i satysfakcjonujące życie. Ważne jest, aby osoby z SM były dobrze poinformowane o swojej chorobie, miały dostęp do specjalistycznej opieki medycznej oraz wsparcia psychologicznego.